සාපේක්ෂයි හැමදේම

දුටුවොතින් නුබේ රුව මගෙ නෙත් පුරාම
හදවත පිරෙන සතුටු සිතුවිලි එකල
මගෙ හිතට හැමදාම එහෙම දැනුනාට
එහෙමත් සතුට උබ හට නිකමටවත්
දැනුනේ නැතිද...
මගෙ දෑස හැමදා උබවම ඉල්ලුවාට
තනි හිතකට තිබුන උවමනාවට
පෙර මං පැමිණ ආපසු යන වෙලාවට
වගේ වගක් වත් නිකමටවත්
උබහට තිබුනාවද...
දෙතැනක තිබුනු අපි දෙන්නාගේ සතුට
මගෙ සතුටු හිත එක්කම උබේ හිත
කොතනක කොහෙට කියලා
සමපාතයි කියන්නද...
බහට මගෙ වටිනාකම දිග හැරිය
ඒ බහටම ආදරෙ පදවැල් ගෙතුව
ඇත්තට උබට මාවත් මේ හිත වත්
ගැඹුරින් බැලුවාම නිකමටවත්
ඇල්ලුවෙ නැහැනේද...
උබෙ මානයෙ ඉදන් ඔය හිතේ ඇදි රූප
මගේ විදිය ඒකට කිසිවිට සරි නොවුන
අහිංසක පෙමක් පැතුව නුබ එක්ක
මුදු උන මේ යකඩ හිත නිකමටවත්
පෑහුනෙ නැතිද...
දුක සතුට වෙන වෙන තැන්වල
ආදරේ කියන්නෙම මේ හැමදේම
එක්තැනට සරි වන එකම නොව
මධ්‍යස්ථය මත පිහිටා
සාපේක්ෂයි හැමදේම
නුබ ඉන්න තැන ඉදලා
ගලපාගෙන ඉන්න දැන්වත්
ඔය හිත දැන් නැවතුන තැන ඉදලා...