මගෙ රළු අත්ල මත සිසිලසට
පහස දෙන වැහි බිදුව
එක පැහැ වෙනස නැති මුත්
කදුලු බිද නෙතගින් වැටුන
හද පුරා හක්කලං කරපු
මහ ගින්න නුබ නැති සොවින්
ගිනියම්ව මගෙ නෙතග
මුව දිගේ රූටා වැටෙන..
හරි පුදුම මගෙ මැණික
එහෙමවත් නොවුනිනම්
හද දවා ඒ ගින්න
ඉතිරි වෙන්නේ මගෙ ලගට
නර සිරුර හදවත මැරුණ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment